Eerste wedstrijd van DJ,
Goudse Kaascup Oktober 2013
 
In september 2013 zaten we aan de tafel bij een bevriende fokker. Onze pup was oud genoeg om mee te nemen. We hadden de voorliggende periode veel contact gehad want het uitkiezen van een pup was een weloverwogen beslissing.
Wat zijn je toekomstplannen? "Nou eerst maar eens groot laten  worden  en dan mijn trainingen oppakken zoals we met mijn mechel hebben gedaan", was mijn antwoord, op zijn vraag. "Tja, en wat heeft dat je gebracht tot nu toe", was zijn reactie.
Even een slik en  klik / schakel momentje van mijn kant. Ja, hij had een punt. Mijn zelf gefokte mechel was zorgvuldig opgebouwd volgens een geheel nieuwe trainingsmethodiek. Ik had er alle vertrouwen in, maar we lieten ons nergens zien. "Oké, wat had je in gedachte dan?"
Doe mee aan de Goudse Kaascup volgende week, zei hij met een grimas.
En die uitdaging hebben we aangenomen.
 
Op de valreep heb ik mij ingeschreven en doordat we zelf naar de Kampioenschappen van de Duitse Mechel Vereniging wilde, schoot het intrainen erbij in.
Geïnspireerd door het correcte werk van de meeste duitse geleiders stond ik de week erop klaar om met DJ te gaan speuren. Dhr.A.Broekhuizen keurde dit onderdeel.
Voor mij startte Hans de Bruin, zijn Duitse herder toonde mij, hoe een aanzet eruit kan zien! Dat wil ik ook, zoemde door míjn hoofd, daar ga ik op trainen.
Dat ik nog veel meer had om aan te trainen bleek 10 minuten later! DJ ervaarde de wandeling naar het spoor als gezellig uitlaat-momentje en bij de aanzet was DJ vooral met de omgeving bezig en zeker NIET met zoekwerk. Op het cruciale moment van de aanzet schoot er een haas over het veld en dat zorgde, bij haar toch al minimale focu, voor de mokerslag. DJ liet ongeconcentreerd werk zien, nonchalant bij de voorwerpen, ronde hoeken met een lamlendige speurhouding. We zijn er door gekomen, maar we waren niet tevreden! Ik had een hoop werk te doen, liet Sico mij dwingend weten.
 
Op het veld heerste een vriendelijke sfeer en dat bracht mij in mijn comfort zone. Bemoedigende woorden van onbekende en open vriendschappelijke trainingstips werden door mij als zeer prettig ervaren. Het gevoel van ; het is leuk om een wedstrijd te lopen, kwam naar boven.
 
Het appèl werd gekeurd door duitse herder keurmeester Toon van Oirschot.
Het volgen ging goed. De oefeningen ook. Het apporteren vlakke grond, iets scheef voor. De ellende begon bij het springen, hier liet de techniek DJ enorm in de steek. Ze blesseerde zich zwaar op de haag bij de 1 meter sprong, wat de klimschutting negatief beïnvloede, volledig op karakter nam ze het klimschut heen en weer maar; het zag er niet uit.
Mijn gevoel van medelij was groot, maar ook het gevoel van trots, zo dapper dat ze 'gewoon' door wilde werken voor mij. Dat heeft er voor gezorgd dat ik zelf herstelde in mijn hoofd en haar door de afsluitende oefening Vooruit sturen heen loodste.
We hielden er 89 punten aan over, en een gevoel van' Als we iets willen verbeteren, zullen we moeten investeren in haar spring techniek.'
Dat de sfeer een heel belangrijke invloed heeft gehad, is goed om te benoemen! Diverse mensen wisten de goede dingen te benoemen en van die complimentjes werden we sterk!
 
Het manwerk werd gekeurd door Willem Spies, een voor ons bekende keurmeester, en DJ liet zich van haar beste kant zien! Zij had het geenszins opgegeven! Ze revierde uitmuntend, ondanks dat we NIET hadden ingetraind. Het aanblaffen kon optimaler, zo waren we tijdens alle bewakingsfases wat 1/2 pintjes kwijt. De beten konden harder en voller en het gehele beeld kon drangvoller zijn. MAAR wij zelf zagen een top hond, nooit gedacht dat ze met zoveel overgave haar manwerk kon draaien. De punten waren voor ons helemaal niet meer interessant, het beeld dat DJ liet zien, DAAR werden we blij van. Dat de 90 punten die we liepen de komende wedstrijden een onhaalbare taak was, wisten we toen nog niet!
 
Deze wedstrijd is voor ons de belangrijkste wedstrijd 'ever' geweest. Hier hebben we onze mogelijkheden geproefd en onze belemmerende factoren herkend. Hier hebben we ons in onze comfort zone gevoeld en ligt het fundament van mijn visie op wedstrijden en het ontwikkelen van mijn wedstrijd-modus.
Vanaf hier hebben Sico en ik de handen inéén geslagen om DJ zo optimaal mogelijk te gaan voorbereiden op een volgende wedstrijd.
We kunnen met volle overtuiging zeggen; Gouda 2013, staat aan de start van DJ 's wedstrijd carrière.
Handelingsgericht, Planmatig, met oog voor het oefenen in deelvaardigheden gaan wij de winterperiode in om in het voorjaar van 2014 een nieuwe wedstrijd te 'pakken'.
Uitgaande van wat maximaal haalbaar is, NIET van wat minimaal moet!
Trots zijn we op jou, DJ.

Wij hebben deze wedstrijd veel van jou geleerd!
Nu is het aan ons om JOU een groot aantal vaardigheden te gaan leren!
We hebben er alle vertrouwen in,
Manon & Sico
Oktober 2013.